سوگند که گر خدای بودم...

بی نقشه و بی تراز و پرگار،کردست عمارتی پدیدار/هرچند بنای بس شگرف است، در نیک و بدش هزار حرف است./گویند چه قدرتی چنین داشت، تخم بدی از چه ره در این کاشت./شیطان و جهنم و عبادت،خالی است زرای رحم و حکمت/ای کاش که فکر کرده بودی،آن گاه که لفظ ((کن)) سرودی/ تا در اثر شتاب و تعجیل،جفتک نزدی برون عزازیل/سوگند که گر خدای بودم، این نقش وجود می زدودم/یک عالم دیگر قشنگی، بی رنگ شقاوت و دو رنگی/ بعد از دو سه سال فکر بسیار،می ساختم از عدم پدیدار/تا هرکه در او دمی بماند، برمن دو صد آفرین بخواند./

منبع: معراج نامه ابن دیلاق